O muzyce - subiektywnie, osobiście, emocjonalnie.

niedziela, 3 stycznia 2010

Ukochany kicz

Jest coś wyjątkowego w latach osiemdziesiątych. Wyróżnia się je często właśnie w muzyce, mówi się : "Lubię muzykę lat osiemdziesiątych", tak, jakby stanowiła ona jeden konkretny rodzaj, gatunek. A przecież lata osiemdziesiąte to pop, rock, metal, country,punk i rap. Jazz, electro,funky i soul. Skąd więc to uogólnianie? Co, tak naprawdę, nazywamy muzyką tamtych czasów? Nie znam odpowiedzi na to pytanie i lubię muzykę lat osiemdziesiątych :)
Muzyka ta kojarzy mi się dość osobliwie. Piosenki, które trochę intuicyjnie zaliczam do tamtych czasów mają pewien wspólny mianownik. Są swojskie, dobre, ciepłe, pozytywne. Słuchanie ich wywołuje określone skojarzenia i  wspomienia, przez to chyba powoduje poczucie niezidentyfikowanego bezpieczeństwa. Nierzadko są kiczowate, wyciskają łzy, bo przecież traktują o miłości, miłości i jeszcze raz miłości...Nie mówiąc o teledyskach, które najczęściej po prostu śmieszą. Stroje, makijaże, stylizacje, obrazowanie pewnych zjawisk (w jednym z moich osobistych hymnów tamtych lat, piosence Is This Love zespołu White Snake, miłość to pani w białych majtkach i ostrym makijażu, która wije się w erotycznym tańcu i jest po oprostu groteskowa); to wszystko uderza swoją pretensjonalnością i prostotą. Ale może właśnie o to chodzi. Poza tym plastikowa biżuteria, legginsy w panterkę i spodnie - pumpy są teraz szalenie modne, a swój renesans przeżywały właśnie w latach ' 80! Bo tak naprawdę dopiero teraz odkrywa się i docenia owoce tamtej epoki, po początkowym obśmianiu jej w latach '90 i późniejszych.
W moim muzycznym folderze '80 znajdują się utwory takich artystów jak : Foreigner, Don Henley, Elton John, Bruce Horsnby, Toto, Chris Rea, Mr Mister, Pat Benatar, Culture Club, Alan Parson Project, Mike and The Mechanics, Robert Palmer, Tears For Fears, Blue Nile, Level 42, Johhny Hates Jazz,  Spandau Ballet, Human League, Jefferson Starship (zespół jest "dzieckiem" Jefferson Airplane!) i wielu, wielu innych.


Mike And The Mechanics, The Living Years

Nurt new romantic, synthpop, melodyjność, chwytliwość, proste melodie- to łączy wszystkie te piosenki, takie są moje lata osiemdziesiąte. Żadna inna muzyka nie jest dla mnie tak specyficzna, tak bardzo "moja". Może jest tak dlatego, że muzycznie tak naprawdę ukształtowało mnie radio, potem pierwsze muzyczne stacje takie jak Mtv Classic czy Onyx. Okres świetności tych zespołów to przeciez nie czas internetu. Cieszę się, że spośród licznych dźwięków którymi wtedy karmiły nas media, wybrałam właśnie te...
Uwielbiam tę muzykę doskonale zdając sobie sprawę z jej ckliwości i tandety, uwielbiam ją z całą odpowiedzialnością. Czary.

1 komentarz:

  1. ... a później przyszedł Kurt Cobain i wszystko spierdolił :-)

    OdpowiedzUsuń